domino's pizza

bunlardan herhalde otuz kere falan pizza almışımdır, çifterden altmış diyelim. ya bir kere bahşiş verdim ya da hiç vermedim, tam hatırlayamıyorum. napiim amına koyim her pizza da yakılmaz ki, hep kara hep yanmış.

sonra n'aptım, geçtim little ceaser's'a; ilkinde değil ama daha ikinci siparişte 25 liraya 5 lira bahşiş verdim. onu verirken de düşünmedim değil hani, "lan dominoculara haksızlık mı ettim acaba? bu bir ihanet mi yoksa" diye lakin o para istemsiz çıktı cüzdandan, öyle bir anda.

tamam itiraf ediyorum. eve gelmeden önce yolda acayip sıkışmıştım, umumi bir tuvalete girmek zorunda kaldım. on lira üstü olarak da 4 tane birlik bir de 5 lira verdi helacı (ne fonetik bir sözcük değil mi? iyi ki kenefçi dememişim! ahahaha!). 4 lirayla bir sayısal aldım, 5 lirayı da cüzdana sokuşturdum. sayısal cüzdana girdi, 5 lira pizzacıya gitti. bilemiyorum hep boktan bir şansım olmuştu, belki bu sefer dönmüştür.

not: farkındayım çok sikik bir entry oldu ama formata uydurdum. n'aptım? başlığı işaret ettim, öyle mal gibi gösterdim "aha bu" dedim. gösterince, bu deyince (hani ismi nitelemiş oluyorsun ya, işaret sıfatı meselesi) tanımlamış oluyorsun zira. sözlükte böyle. gerçek hayatta adamı öyle mal gibi gösterip tanımla bakalım napıyorlar? kan mı alıyorlar, trombosit mi ayrıştırıyorlar?
neyse sonra n'aptım? bu dediğimin benzeşiyle söze devam ettim, sonra bokun püsürün içine girdim, pizzacıdan neredeyse hiç bahsetmedim. peki n'oldu? boktan ama legal bir entry oldu. legal terimini çok seviyorum. sözlük jargonunu çok seviyorum. "god bless america" büyüksünüz sözlüğün kanaat önderleri. ufkumuzu genişletiyorsunuz.

oh la la, ukala editi: lidıl sizırs'ı her zaman yanlış yazarım. yine öyle olmuş. intüsiyastik mi ne karın ağrısıysa, onu da hiç berecemem mesela. telaffuz bile edemedim yıllarca, öyle işte. affetsin yüce bilgeler.



(ekşi sözlük’teki entry’mden)